Aan natuur geen gebrek. In het veld en op het kamp dringt de natuur zich op.

’s Morgens valt het nog mee. Alles slaapt dan nog. Lang duurt dat niet. In mijn voortent vind ik op mijn reistas een “red back” -achtige spin. De landeigenaar kent hem niet, maar zou hem zelf niet knuffelen.

Tegen de middag rijdt Dylan een ratelslang dood. De eerste die ik zie. Aan het eind van de middag zit ie onder de doodgravers.

In de middag komt de eerst ploeg bloedzuigers. Irritante vliegen die venijnig steken, maar geen bulten geven. In tegenstelling tot de muggen die de avond domineren.

De nacht is voor de coyote’s. Met zijn alle houden die menigeen wakker. De ene groep reageert op de ander en die moet daar uiteraard ook weer op reageren.

De randstad is maar tam. Maar het is ook wel prettig dat er daar geen prairie hondjes zijn die besmet zijn met westnijlvirus of builenbest.