Iets minder dan een week en dan gaat het weer gebeuren. Wyoming, graven naar Triceratops!!

Met een korter verblijf dan anders is de uitdaging voor het team er niet minder om.

Met zijn zessen hebben we krap twee weken tijd om het laatste grote blok (circa 3 bij 4 meter) in kleinere moten te splitsen en voor vervoer klaar te maken.

De toon van de opgraving is daarmee wel anders dan dat ie de laatste jaren is geweest. Waar in het verleden nog een zwaartepunt lag bij het ontdekken van nieuwe botten is halverwege de opgraving van 2017 het accent verschoven naar afwikkelen van wat reeds eerder ontdekt was.

Dat geeft een andere dynamiek, dwz: minder kick en meer gips.

Het klinkt bijna als een klacht. Gelukkig is niets minder waar. In de prairie van Wyoming zo’n klus kunnen en mogen doen is natuurlijk het leukste wat een groepje dinogekken zou willen doen. Vorig jaar hebben we het grote blok deels al gesplitst en het is ook gelukt om enkele delen af te nemen.

Een brede strook is in 2017 zo goed als gereed gemaakt voor verwijdering. Van dat laatste hebben we vorig jaar afgezien omdat gips niet voldoende was uitgehard. Lees meer.

Ik ben heel nieuwsgierig hoe dit deel de winter is door gekomen. Positief zou zijn als de natuur een klein beetje werk voor ons gedaan heeft. Dat wil zeggen: door uitdroging zijn bestaande kieren/scheuren wat breder geworden. Pech zou zijn als daardoor veel los botmateriaal is “uitgekruimeld” of is verplaatst. Omdat we vorig jaar al lijm in die kieren hebben gegoten, blijft dit hopelijk beperkt. Opgraven is helaas niet zonder risico’s. Er zullen altijd onverwachte dingen gebeuren.

Maar voordat we aan het blok kunnen beginnen zullen we kamp moeten opzetten. Ik vrees dat de tumble weeds de camping weer hebben overgenomen. De volgende blogs komen uit Wyoming!

Als je meer wilt lezen over het blok, kijk dan eens terug naar de blogs van vorig jaar.

Ook op de site van Naturalis zijn er verslagen te vinden: Tijdlijn, 2016, 2015.