De terugreis van de Royal Peacock Mine in Nevada naar Cowley, Wyoming, was er één met teleurstellingen.

De tussenstop op de Idaho Power Camping in Cottonwood was te warm en te goor. 

Het was bijna 40 graden. Je tent stond feitelijk op voorverwarmd grind. Het gore had vooral met de toiletten te maken. Veel campings hebben alleen een toilet zonder doorspoelen.  Alles verdwijnt in diep gat, waar je zo naar de bodem kan staren (niet doen!). 

Ook niet je telefoon laten vallen, die wil je echt niet meer terug. 

Sommige campings zoals bv de Stoddard Creek Camping houden de toiletten goed schoon. Dáár rook het zelfs aangenaam fris. Bij die van Cottonwood moest je met de vliegen in gesprek voor een plekje op de WC-bril terwijl je je neus dicht kneep. Foto’s heb ik-rekening houdend met visueel gevoelige lezers- niet gemaakt.

Met een niet-vooringenomen blik op de binnenkant van de pot kon je direct constateren dat niet iedereen daar een gezonde stoel had gehad.

Hier wilde je niet en anders zo kort mogelijk zijn!

De aan een meer gelegen camping is vooral bedoeld voor vissers en andere watersport activiteiten.

De camping en enkele andere worden aangehouden door de energiecentrale die met het water uit het kunstmatige meer elektriciteit opwekt. Ze hebben die opdracht gekregen op voorwaarde dat ze een visstand gingen opbouwen en monitoren. Niet voor de natuur… maar ter stimulering van particuliere visserij.

Ook de campings zullen een verplichte bijzaak voor ze zijn geweest.

Ik was blij dat toen ik daar ’s morgens om 6 uur al weer weg reed.

Zonder problemen kwam ik aan in de “Opal-Capital of the USA”: Spencer. En bij de zeer schone toiletten van de Stoddard Creek Camping. Wat dus letterlijk een verademing was.

Op dezelfde dag nog wat slijpbare stenen gekocht in de winkel van de mijn. Daar hadden ze goed nieuws: vandaag zou de tailings berg omgewerkt worden. Morgen zou er dus goede kans zijn op leuke vondsten.

Echter…de volgende ochtend bleek het dinsdag te zijn. Op die dag en de volgende zijn ze dicht!

Ik had daar niet aan gedacht en de persoon achter de balie ook niet.

Een toevallig passerende medewerker wees mij op de openingsdagen.

Snert, ik had hier op één dag zoeken gerekend. Nu zou ik er twee moeten wachten voor ik die kans kreeg.

Wat nu?

Het was slechts nog 9 uur in de ochtend…. Weet je wat, bedacht ik mij: ik pak mijn tent weer in en rij vandaag al naar Cowley. Nog wel een lange rit van 5 3/4 uur maar met voldoende pauzes, kwam ik toch redelijk op tijd aan. Zo tegen een uur of vijf.

Het leek mij handig om direct m’n tent op te zetten. Dat had ik beter kunnen uitstellen. Tijdens het opzetten kwam een harde wind opzetten die m’n tent-in-opbouw in één keer plat drukte. Ik was net te laat om de tentstokken weer uit de borging te trekken. Het resultaat een gespleten stok element. Ook dat nog!

Maar goed, voor die gelegenheden ben je blij dat je een rol stevige ducktape hebt gekocht. Met wat kunst en vliegwerk toch de tent opgezet. Hèhè. 

De avond werd uiteindelijk wel goed afgesloten: met Hamilton uit eten in de Bull Pub in Cowley. Daar hebben ze erg lekkere gefrituurde augurken! Een mooie zonsondergang sloot de dag af.

De hele reis op een simpel google maps kaartje