Het is 26 augustus, zeven uur. De ontmoeting met de ontbijtzaal is betreurenswaardig. Een franse hotelontbijt is bij nader inzien zo gek nog niet. Na een schamel bakje cornflakes (het enige waar ik van de buitenkant en goede beoordeling van kon maken) ben ik maar af gedropen. Buiten wacht de kou. Het heeft gevroren!


Het bouwen van een veldtoilet is nog heel boeiend. Gelukkig heb ik er aan gedacht om de dag ervoor een tweetal toiletbrillen aan te schaffen.
Nadat we klaar zijn met bouwen en inladen arriveren ook de twee rv’s (recreational vehicles). Even later komen ook de anderen weer terug en kunnen we op weg. Van Hill City gaan we via Newcastle naar de Darnell Ranch. Ik kan niet wachten!
In colonne gaan we op pad één truck, twee auto’s en de twee rv’s.
Ik rij mee met Pete en wordt getrakteerd op een uitvoerige geologische beschrijving van het landschap waar we door heen rijden. Tussendoor zijn er veel grappen en grollen. We rijden door het Blackhills National Park. Erg mooi!! Er is ook veel schade aan de naaldbomen als gevolg van een kevertje en de bosbranden van het voorgaande jaar.



Ook dit jaar zijn er veel branden. Het is niet echt in de buurt,maar we zijn min of meer omsingeld. De grijze lucht en het beperkte lange-afstand zicht is daar het gevolg van.
Na de hills wordt het plotseling een dorre vlakte. Veel gras en stof. Na Newcastle doen Pete en ik een spelletje: guess the roadkill! Na het asfalt mogen we nog een half uur over een zeer hobbelig karrespoor. Een paar antilopen verfraaien het landschap.
Na de hills wordt het plotseling een dorre vlakte. Veel gras en stof. Na Newcastle doen Pete en ik een spelletje: guess the roadkill! Na het asfalt mogen we nog een half uur over een zeer hobbelig karrespoor. Een paar antilopen verfraaien het landschap.
Als we aankomen staan we in de middle of nowwhere. Geen boom te zien. Alleen gras en heuvels. Het is oorverdovend stil. Heerlijk!
Als ik een grote kring geheel ontdaan heb van de cactussen en mijn tent op gezet heb kom ik er achter dat de muggen hier honger hebben geleden. Er is niet aan te ontkomen. Voor ik het weet heb ik minstens vijftien bulten op armen en benen. Ik ben blij als ik na de maaltijd de bescherming van mijn tent kan op zoeken.De nacht is gevuld met gehuil van coyotes en als ik mijn oor op de matras leg hoor ik de prairie dogs in de grond onder mijn tent. Ik slaap heerlijk.



5 gedachten over “Naar de ranch”
Arme Sander. En dan heb je ook nog de Azaron thuis vergeten!
Hoi Sander, leuke verslagen maak je! Overmorgen gaan we ook op pad. Sam is nu bij jou vrouwen in Zoetermeer. hester heeft hem meegenomen vandaag, o nee, gisteren. Veel succes en veel plezier met opgraven. liefs Ma en Pa
Hoi Sander. Leuk om je zo te kunnen volgen! Veel plezier tijdens je avontuur
Prachtig avontuur Sander. Is er mogelijkheid voor jou om met elkaar te Skypen over je belevenissen . Groet Robert ( graag email naar mijn rvo email )
Leuk om je zon te kunnen volgen Sander. Geniet van je avontuur!
http://www.telegraaf.nl/buitenland/24448142/__Skeletten_dino_s_ontdekt_in_VS__.html
Stefan