De resterende anderhalve dag gebruiken we om in te pakken en voor nog wat zoeken naar botten.
Op maandag rijden naar Cowley.
Het is erg leuk om weer eens echt te zoeken. Er zijn een paar stroken grond waar eigenlijk niets meer van verwachten. Stel je voor dat er plots nog een groot bot op duikt? Dan hebben we wel een probleempje met de tijd. Dat gebeurt “gelukkig” niet.
Toch leveren die paar strookjes grond nog een paar leuke verrassingen op. Hanneke vindt nog een hele mooie triceratops staartwervel.
Foto: Hanneke Jacobs
Daarnaast komen enkele flinke botfragmenten aan het licht (waarschijnlijk triceratops).
Op de valreep vind ik nog hele aparte langwerpige wervel van een centimeter of vier/vijf. Zoiets hebben we de afgelopen jaren nog niet gezien. Deze is ook nog best gaaf. Overduidelijk dat dit geen triceratops is. Welke dino het wel is, durven we nog niet met zekerheid te zeggen. De kenners Martijn en Jimmy denken aan staartwervel van een Ornithomimus. Een dino als een struisvogel dus zonder tanden maar wel met een flinke staart. Omdat we het nog niet zeker weten zit er voor het grote publiek nog even geen foto in. Helaas! Ik kan wel zeggen dat ik er zeer mee in mijn nopjes was.
Als we naar Cowley rijden zitten beide auto’s bomvol met van alles. Om meer plaats te maken hebben we zelfs de kruiwagens uit elkaar geschroefd. Dat zijn wat hun vorm betreft echt ondingen.
We nemen afscheid van Donley en Nancy Darnell. Een raar idee toch wel. Ze hebben ons altijd gastvrij ontvangen op hun land. Nu is de kans klein dat we hier nog eens terug komen.
Het afscheid is al even gastvrij: Martijn gaat met Nancy in de tuin vogelen en Donley trakteert de rest op een zoektocht naar ammonieten.
Tot slot brengen we met zijn allen nog even een bezoekje bij een groepje gravende uilen. Ookal zijn ze zelfs door de verrekijker niet heel groot, het blijft heel bijzonder.
Om onze dankbaarheid hulp en gastvrijheid kracht bij te zetten hebben we diverse hollandse lekkernijen mee genomen. Haagse hopjes, stroopwafels en ja zelfs Hollandse vodka.
De volgende keer dat we Nancy en Donley zien zal zijn op Hollandse grond. We willen ze graag er bij hebben als onze eerste triceratops af is!