Dit had ik begin dit jaar eigenlijk niet verwacht en toch is het vandaag weer zover:
dino’s opgraven in Amerika!
Eerst had ik nog een geslaagd weekend met familie in Limburg.
Om op zondagsavond naar huis te rijden om de laatste restjes in te pakken.
O… en om in checken. Dat blijkt een crime. Alleen via de United Air app op een smartphone kun je slagen. Anders kun je immers geen scan van je paspoort maken, niet waar.
Na vier pogingen een geslaagde scan, maar pak ik daarna de verkeerde check-in knop.
Mijn stress niveau bereikt een climax die door de muren heen bijna de buren bereikt.
Mijn echtgenote voorkomt dat mijn tablet eerder het luchtruim kiest dan ik. Uiteindelijk toch gelukt.
Als ik mij later na het douchen sta af te drogen kom ik er achter dat ik nog geen handdoeken heb ingepakt.
Gelukkig heb ik nog ruimte.
Na nog een laatste keer wegen en afscheid nemen van één van de twee verpakkingen oploskoffie ga ik redelijk stressvrij slapen.
Een gedachte over “Ik mag nog een keer mee naar de opgraving!”
Mooie familie, joh.
En nu ik dit type, zit je al op de plek van bestemming. Waarschijnlijk sta je nu net wat murv op. Succes, kerel,
Pa en Ma