Nadat zo plannen A tm G door voortschrijdend inzicht waren gesneuveld, is plan H aan de beurt.
Dat is nog steeds een brok van ruim twee bij één meter, maar die kunnen we zeker vervoeren.
Om die splitsing van de tegenovergestelde kant te creëren, moet er nog wel iets gebeuren. Aan deze moeten een ulna, een premaxilla en een pakket ribben verwijderd worden. Om de enorme ulna van het blok te halen, moest deze worden geprepareerd. Normaal gipsen we een bot in om het heel te verwijderen, maar dat was hier niet mogelijk. Geen ruimte voor. Prepareren in het veld dus. Wat betekent dat je ter plekke het bot zo stevig mogelijk maakt dat je het er los uit kunt pakken. Slim en creatief te werk gaan met lijm, tape en hout. Bovendien moet je rekening houden met één kant van het bot waar je niet bij kunt: de onderkant. Die moet je heel zien te houden zonder dat je hem vast lijmt aan de ondergrond.
Slim werken betekent dan dat je gebruikt maakt van de enorme capillaire werking van de dunste CA lijm (eigelijk gewoon dunne seconde lijm: cyaonoacrylaat), waardoor je om een neerwaarts hoekje kunt lijmen. De Paraloid lijm op aceton basis kruipt tussen het bot en het sediment en lijkt de juiste breuk te helpen. Bovendien blijft ze lang flexibel, iets wat een beetje schuiven of buigen mogelijk maakt. Zonder dat je direct stukjes bot verliest.
Creatief betekent dat je gebruikt maakt van wat je verder nog aan materiaal nodig denkt te hebben. Van twee latjes en wat tape kun je een draagconstructie verzinnen waaraan het bot zijn stevigheid ontleent. Voor het tilgemak maak je van tape ook een paar handvatten. Hoef je met je vingers niet onder het bot en trek je het bot ook niet uit elkaar.
De ulna kwam er fantastisch mooi uit. Alleen van de kop bleven er een paar stukjes achter die ik later alsnog kon bevestigen.