Zondag 30 augustus

De Canadese filmploeg is er vandaag, zes man sterk.  We worden gefilmd en geïnterviewd. Een beetje poppenkast is het wel.

Op enig moment daagt er een enorme onweersbui. We worden gevraagd op te kijken van een virtuele klap van het onweer.

Met de herinnering aan de verhalen van Donley (de landeigenaar) over het weer in deze contreien, geef ik aan dat we de bui in de gaten moeten houden en er misschien beter aan doen te vertrekken. Aan de witte stroken vermoed ik dat er ook hagel tussen zal zitten. Eerder viel in juli in Hill city zo veel hagel dat het  boven de wielbasis van de auto’s kwam.

Ik begin alvast met opruimen. Even later is daar inderdaad het vroegtijdige vertrek van de site.  De bui komt recht op ons af. Wonderlijk genoeg (ik heb het nog niet eerder gezien)  besluit de bui op het laatste moment links af te slaan. Het loopt met een sisser af. We krijgen alleen een beetje regen. Newcastle krijgt de volle laag.

De filmploeg baalt misschien een beetje, ze hadden op wat dramatische actie gehoopt, vermoed ik. Ik ben blij dat we snel opgeruimd hebben en de botten beschermd hebben. Hebben we dat ook eens geoefend.

’s Avonds voor het eerst echt sterren te zien.  We worden voor het eind van de avond getrakteerd op de grootste vallende ster die ik ooit heb gezien! Deze duurde wel drie seconden! Echt een ongelofelijk ervaring!  Ik ga tevreden slapen.