Het eind komt inzicht. De tweede ploeg vertrek, het kamp wordt steeds kleiner.
De laatste dagen moet er hard werken gewerkt. We staan zelfs eerder op om de klus geklaard te krijgen: om 5 uur… We hebben het grote blok om af te krijgen en nog een paar stroken sediment om op botten te checken. Ook hebben we nog diverse gasten van de famille Darnell om te vertellen over onze opgraving. Leuk en noodzakelijk, maar het peuzelt ook een beetje van onze tijd op. We krijgen zelfs een school langs. 48 kinderen van rond de tien. Hartstikke leuk en druk. De reacties die we krijgen zijn positief. Vanuit de bus zingen ze bij vertrek nog uit volle borst “Happy birthday” voor Nancy Darnell. De echtgenote van de landeigenaar.
De laatste dagen moet er hard werken gewerkt. We staan zelfs eerder op om de klus geklaard te krijgen: om 5 uur… We hebben het grote blok om af te krijgen en nog een paar stroken sediment om op botten te checken. Ook hebben we nog diverse gasten van de famille Darnell om te vertellen over onze opgraving. Leuk en noodzakelijk, maar het peuzelt ook een beetje van onze tijd op. We krijgen zelfs een school langs. 48 kinderen van rond de tien. Hartstikke leuk en druk. De reacties die we krijgen zijn positief. Vanuit de bus zingen ze bij vertrek nog uit volle borst “Happy birthday” voor Nancy Darnell. De echtgenote van de landeigenaar.
Het is in de loop van de tijd al duidelijk geworden dat “alles” ons niet gaat lukken in de gegeven tijd. In 2018 zal er dus ook gegraven moeten worden. Maar het achterste gedeelte van het blok moet nog wel lukken. Toch?
We hebben een manier gevonden om het achterste deel van het grote blok af te halen. Zoals eerder geschreven zijn er altijd risico’s verbonden aan het breken van een bot, laat staan een strook van gesteente van een meter breed en een halve dik.
Als je maar lijm, gips en verstevigingen op de juiste plekken aanbrengt kun je die risico’s wel verminderen. Op zondagochtend zijn we goed op weg als we ons realiseren dat we mogelijk tijd te kort komen en het gips nog niet voldoende uitgewerkt zal zijn.
Tijd om een beslissing te nemen.
Als je maar lijm, gips en verstevigingen op de juiste plekken aanbrengt kun je die risico’s wel verminderen. Op zondagochtend zijn we goed op weg als we ons realiseren dat we mogelijk tijd te kort komen en het gips nog niet voldoende uitgewerkt zal zijn.
Tijd om een beslissing te nemen.
Nemen we het risico dat we eventueel in het donker nog dingen moeten gipsen of erger botten moeten repareren of spelen we op safe en schuiven we het achterste gedeelte ook door naar 2018?
We besluiten het laatste. En zelfs dan is het nog flink aan poten. Om zeven uur savonds hebben we alles klaar. We hebben het achterste deel zo goed mogelijk gegipst voor verwijdering in 2018. De rest is ingegipst voor een koude winter.
Nu nog opruimen in onze opgravingsput en het kamp opdoeken. Gelukkig waren we met laatste al eerder gestart. Op maandag om half tien trekken we helemaal uitgeput de autodeuren dicht. Het zit er op.
Een klein team zal waarschijnlijk in het voorjaar de uitdaging krijgen om het echt af te ronden. Ben ik er bij? Ik hoop het want mijn tent laat ik achter in de zeecontainer daar op de prairie.
Een gedachte over “De laatste loodjes”
Was weer een mooi verslag Sander en volgend jaar dan maar weer verder!